دم مرحله دویی!

 نکات کلیدی سر امتحان و بعد امتحان:

اینارو حتما با خودتون ببرید:

خودکار به تعداد کافی، مداد، پاک کن، تراش، خط کش، نقاله، گونیا، پرگار، ماشین حساب، ساعت، کارت ورود به جلسه، انواع خوراکی شامل رانی و شکلات. دستمال هم چیز خوبیه.

صب زیاد نخوابید. کم هم نخوابید!

حتما یدور اول همه سوالارو بخونین. اینجوری نه که حتی ایده حل کردنشم بزنین. روزنامه وار. در این حد که فقط بفهمین قضیه چیه. بعد شروع کنین از اون سوالی که به نظرتون راحت تره حل کنین و همینطوری برین طرف سخت تر ها

اگه دیدین یه سوال الکی داره وقتتونو میگیره و به جواب نمیرسه ولش کنین برین بقیه رو حل کنین و آخرش برگردین اگه میشد یه کاریش کنین!

حتما اول ورقه یه کادر باز کنین و همه پارامتر هایی که تو سوال تعریف کردین و ازش استفاده کردین رو اون تو بنویسین و بگین که چی هستن.

اگه فهمیدین راهتون غلطه جواب رو خط نزنین. دور اون بخش یه خط بکشین و بگین اینجا غلطه. اینکار خیلی میتونه مفید باشه. ممکنه اونجا یه چیز درستی نوشته باشین و مصحح بهش نمره بده.

اصلا به این فکر نکنین چندتا سوال حل کنم کافیه. همینطوری تراکتوری حل کنین برین جلو! هرچی بیشتر بهتر.

سعی کنین اعدادی که در طول سوال به دست میارین رو یجا بنویسین. تو چک کردن خیلی کمکتون میکنه.

حتما تمیز بنویسین. اون کسی که داره سوالو تصحیح میکنه قراره 500 تا برگه رو صحیح کنه و وقت نداره یکی یکی همه رو با دقت بخونه. پس تمیز بنویسین که بعدا مشکلی پیش نیاد.

اصصصلا پیچیده فک نکنید. این امتحانه مرحله 2 هست و قراره برای کسانی باشه که آموزش ندیدن. پس منطقی فک کنین.

ممکنه بهتون بگن که نمودار بکشید. دقت کنید که هرمحور باید اسم و واحد داشته باشه، همچنین از هر محور هم حداقل مقدار دو نقطش مشخص باشه ترجیحا نقطه های خاص.

اگر وقت اضافه آوردین خریت نکنین زود بدین برین! کسایی که زود میدن میرن منگلن!! بشینین کامل همه چیو یدور چک کنین. مخصوصا محاسباتو.

بعد امتحان اصصصلا در مورد امتحان صحبت نکنین. خیلی کار اشتباهیه. پاشین تا شب برین بیرون و منتظر باشین پاسخنامه خود باشگاه بیاد. تاکید میکنم اصلا در موردش حرف نزنین و به حرف بقیه هم گوش ندین.

هیچ سوالی رو سفید نذارین. چرت ننویسین ولی شده ساده ترین چیزارم بنویسین. واقعا میتونه تاثیر داشته باشه

۱۰ دیقه اخر رو وقت بزارید سوالارو زخمی کنید! شددیدا این کار تاثیر داره.

کاری به دورو وریاتون نداشته باشین. از قیافه اصلا نمیشه فهمید طرف چقدر حالیشه!

 

رضا:...Connecting

ارسلان:

همون اول آزمون زمانو تقسیم بر تعداد سوالا کنین و زمان میانگین حل کردن هر سوالو بدست بیارین و حواستون خیلی به زمان باشه

تو م٢ های سالای قبل خیلی ها نتونسته بودن همه ی سوالا رو حتی یه دور بخونن

رضا:...Updating

معین:

مرحله 2 عه دیگه. همونطوری که تا الان آزمونای مختلف دادین اینم بدین. هیچ فرقی باهاشون نداره. اصلا روحیتونو نبازین

با قدرت برین جلو ببینم چیکار میکنین. همگی موفقیم:)

رضا:سلام

 وحید: موجیم و وصل ما از خود بریدن است

ساحل بهانه ایست رفتن رسیدن است!

رضا:خوبی؟چه خبرا؟

محمد حسین:

تا آخرین لحظه تلاش کنید و رو سوالات فک کنید و زود پا نشید یا اگه سوالی رو میبینید بلد نیستید بیخیال نشید مخصوصا اول امتحان معمولا چنین میشه. مهم تر از همه اول سوالای رو که میبینید بلدید و میتونید نمره خوبی بگیرید حل کنید.

بقیش هم بسپرید به خدا، استرس بی مورده به قول آقا وحید : ما ماموریم به تلاش. نتیجه دست خداست

رضا:میزونی؟ استرس مسترس که نداری؟ میتونی بهترین آینده رو واسه خودت رقم بزنی. اگه میخوای آینده تو بسازی فک نکن فردا بهترین فرصته...

رامتین: خیلی قضیه رو جدی نگیرید ولی جدی باشید !

رضا: استرس مسترس نداشته باش. تا اینجای کار داشتی تلاش می کردی. به نظر من اگه تلاش کردنو یادگرفتی

پارسا:

هیچ شکستی رو انقد بزرگ نکنید که وقتی اتفاق افتاد احساس نابودی کنید.یا هیچ پیروزی ای رو که اگه بهش رسیدید احساس کنید چقدر چیز کوچیکی بود. دو سال دبیرستان اونقدر مدت زیادی نیست که بشه از روش آینده ی یک آدم رو پیش بینی کرد. بعدش دانشگاه شروع میشه که شروع مسیر اصلیه. شاید حتی اون هم نباشه، کی میدونه؟!؟

پیش خودتون به این فکر کنید که اگه از فردا همه مردم دنیا شما رو طلای المپیاد جهانی نجوم صدا کنن، براتون لذتی داره؟؟ اگه عاقل باشید متوجه میشید که این اسمی که رو آدم میزارن نیست که اونو ارزشمند میکنه. مسیریه که برای رسیدن به اون طی کرده. هر کی هم مخالف اینه که راه کمی رو تا اینجا اومدید، بسم الله. خودش شروع کنه ببینه تا کجاشو میتونه طی کنه؟

شاید الان فکر کنید که اینا طلا شدن، آب از سرشون گذشته و هر چی از دهنشون در میاد میگن، فقط برای اینکه مارو خوشحال کنن. ولی اینجوری نیست. از همین فردا برید تو رشته مورد علاقتون و تحقیق کنید که چند درصد از آدمایی که اونجا فعالیت دارن طلای المپیاد نجومن؟

رضا: فردا یکی از فرصت هاته) از قضا شاید یکی از بهترین ها! ( اگه قبول شدی میری سراغ فرصت بعدی. اگرم قبول نشدی میری سراغ فرصت بعدی. صرفا تلقی تو از خودت بعد مرحله 2 عوض میشه وگرنه از نظر جهان و جهانیان تو همونی که بودی!همون قد با ارزش.

روزبه: ریلکس! خوراکی یادتون نره احتمال داره ی زمان هایی بیکار بشید خوردن بهتر از هیچ کاری نکردنه!

رضا: من مطمئنم خدا بهترینارو واسه من میخواد.خدای من اگه خدای شمائه که حله! اگه نیست من با

اخلاق و روحیاتش آشنایی ندارم خودتون بهتر میدونین!

امیرحسین: هر چی بلدید بنویسید. اعتماد به نفستون رو از دست ندید. استرس کشنده اس. غرور خانمان سوزه! دستشوی یادتون نره! 

رضا:خوابای خوب ببینید. خواب خربزه و هندونه و لوبیا پلو ببینین ترجیحا...آب طالبی هم جوابه.

ستاره: رسیدیم به یک روز پایانی دیگه. خداروشکر هر پایانی یعنی یک شروع دیگه.

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار بودن تمام این مدت. ما بیشتر ازونا در کار بودیم! بریم تا ابر و باد و مه و خورشید و فلک به وجود ما افتخار کنن! بریم خجالتشون بدیم! شرمنده شون کنیم!

بریم بهشون نشون بدیم که لیاقت چه چیز هایی رو داریم! چه اون چیزا رو بهمون بدن چه ندن، ما کار خودمونو میکنیم. ما دست از تلاش بر نمیداریم. ما از چیزایی که میخوایم دس ور نمیداریم.

حتی اگه المپیاد واسه تون راهی بود که شمارو به هدفتون نرسوند، اشکال نداره. حداقل یک راه اشتباه رو پیدا کردید و این یعنی یک قدم به راه درست، نزدیک تر شدید!